1883 Markina
Zertako...?
Bonifazio Etxegarai
Baserritxo batean
Bizi naiz txit pozik,
Samintasun, naigabe,
Minik gabetanik.
Dauzkat zelaiak lore
Pollitez jantzirik,
Zugaztiyak, intxaurrez,
Gaztainaz ornirik:
Soroak artoz, gariz,
Alortaz beterik,
Beren ertzetik doan
Ibaiak bustirik.
Iturri garbiyaren
Urak naroturik.
Goizean txoritxoen
Kantak esnaturik,
Jauna bedeinkatutzen
Joaten naiz etxetik
Sorora, non lanean
Eguna pasarik,
Sentitzen ez det nigan
Kezka mingarririk.
Ez dator oneraino
Munduko soinurik:
Ibai leiardunaren
Murmurra bakarrik.
Emengo gauz ederrak
Naukate zurturik,
Esaneskisunezko
Gozaroz beterik.
Beraz, zertako nai det
Nik urre zilarrik
Baldin ongi banago
Berak gabetanik?
Zertako nai det diot
Orrelako gauzik,
Asko gizon badaude
Berekin tristerik,
Beti samintasunez,
Beti penaturik,
Beti minen azpiyan
Biyotza lerturik?
Zertako, zertako det
Aberastea nik,
Baldin ez bazait kentzen,
Ez gozatzen gaitzik?
Zertako lagako det
Baserrri gozorik,
Zelai miragarri ta
Baso gozatsurik?
Agur, urre zilarrak:
Aldendu nigandik
Mendiyan bizi nai det
Jauna doandirik.